Publiczna Szkoła Podstawowa im. T. Kościuszki w Dębnie to jedna z wielu tzw. ”tysiąclatek”, czyli szkół budowanych w ramach programu„1000 szkół na tysiąclecie Państwa Polskiego''. Oficjalne oddanie budynku szkoły w użytkowanie nastąpiło 30 grudnia 1962 roku, jednakże rzeczywiście uroczystość oddania nowej szkoły miała miejsce w marcu 1963 roku. Złożyły się na nią: część oficjalna w czasie której przemawiali przedstawiciele władz lokalnych oraz władz oświatowych, część artystyczna przygotowana przez panią Irenę Kumórek - nauczycielkę historii i muzyki oraz spotkanie nauczycieli i zaproszonych gości.

Kierownikiem szkoły był wówczas pan Józef Strada. Oprócz niego pracowali nauczyciele: p. Stefania Strada, p. Irena Kumórek i p. Anna Baran. Wkrótce bo już w roku szkolnym 1964/1965 rozpoczęli pracę nauczyciele: p. Barbara Rusin, p. Zofia Rojek, p. Józef Piekarczyk. O wyborze patrona szkoły wspólnie z uczniami i nauczycielami zadecydowała p. Irena Kumórek. Uznała ona, iż Tadeusz Kościuszko, jako wybitny Polak i patriota poprzez swój patronat nad szkołą wpływał będzie na kształtowanie młodych uczniowskich charakterów.

W latach szkolnych 1967/1968/ ; 1969/1970 kolejnym kierownikiem szkoły była p. Anna Baran. Pan Stanisław Janicki pełnił funkcję kierownika szkoły od 4 listopada 1970 roku i zajmował to stanowisko do sierpnia 1975 roku. W tym to bowiem czasie nastąpiła reorganizacja szkolnictwa polskiego i utworzono tzw. zbiorcze szkoły gminne. Taką toteż szkołą została Szkoła Podstawowa w Dębnie. Gminnym dyrektorem szkół była wówczas pani Barbara Styncz, a jej zastępcą p. Maria Chmura, a drugim zastępcą dyrektora, który zajmował się tylko sprawami naszej placówki był w dalszym ciągu p. Stanisław Janicki. W sierpniu 1980 roku nastąpiła zmiana na stanowisku gminnego dyrektora szkół powołany został pan Włodzimierz Golonka. Jego zastępcami zostali p. Jan Różak i p. Stanisław Janicki. W tym czasie, dnia 7 maja 1983 roku decyzją ówczesnego Kuratora Oświaty i Wychowania p. Franciszka Szczutowskiego, przyznano Zbiorczej Szkole Gminnej im. Tadeusza Kościuszki w Dębnie, sztandar jako dowód uznania za całokształt pracy dydaktyczno-wychowawczej. W roku 1984 nastąpiła kolejna zmiana na stanowisku dyrektora szkoły, ponieważ od 30. sierpnia tegoż roku funkcję samodzielnego dyrektora szkoły podstawowej w Dębnie objął mgr Jan Różak i pełnił ją do listopada 1985 roku. Później znów dyrektorem szkoły był mgr Stanisław Janicki aż do roku 1987, kiedy to stanowisko objęła mgr Anna Gucwa. Jej zastępczynią została p. Genowefa Niemiec.

30 sierpnia 1988 roku znów nastąpiła zmiana dyrektora szkoły, bowiem funkcję tę przejął p. mgr inż. Franciszek Mastalski i pełnił ją do końca września 1995 r. Z dniem 1 października 1995 roku stanowisko objęła p. Helena Witek, która była dyrektorem szkoły do końca sierpnia roku 2000. Od 1 września 2000 r. do 31 sierpnia 2005 roku funkcję dyrektora pełniła p. mgr Dorota Ryba. Od 1 września 2005 roku dyrektorem naszej placówki była p. mgr Małgorzata Przepiórka. 1 września 2017 r. funkcję dyrektora objęła p. mgr Dorota Ryba.

Z dniem 1 września 2007 roku nastąpiła reorganizacja placówki. Publiczną Szkołę Podstawową im. Tadeusza Kościuszki połączono z Publicznym Przedszkolem i utworzono Zespół Szkolno-Przedszkolny w Dębnie. Organizację i zasady jej funkcjonowania określa statut.

Na przestrzeni 50 lat funkcjonowania szkoła nasza odnotowała wiele osiągnięć dydaktyczno-wychowawczych m.in. uczniowie brali udział i zajmowali wysokie miejsca w licznych olimpiadach i konkursach przedmiotowych, odnieśli też wiele sukcesów sportowych. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych prężnie działało wiele organizacji m.in. harcerstwo, PCK, Spółdzielnia Uczniowska, Liga Ochrony Przyrody, czy SKKT PTTK.

 Obecnie w dobie reformy szkolnictwa nasza szkoła też może poszczycić się wieloma sukcesami, z których największym jest chyba ten, że uczniowie lubią tutaj przebywać i chętnie przychodzą do szkoły, gdyż pobyt w niej nie wiąże się już z powszechnym stresem, a jedynie z twórczym rozwijaniem własnych pasji i zainteresowań oraz zdobywaniem coraz to nowych doświadczeń i umiejętności.

 

 

      Tadeusz Kościuszko 

                
     Urodził się w roku 1746. Pochodził z drobnej szlachty.

W 1770 roku po ukończeniu Szkoły Rycerskiej wyjechał do Paryża na dalsze studia wojskowe. We Francji poznał bliżej ideologię Oświecenia, potem zwiedził Anglię, Szwajcarię, Włochy i Niemcy. Za granicą dowiedział się o ciosie, który spadł na kraj po pierwszym rozbiorze Polski. Po powrocie do ojczyzny nie mógł znaleźć pracy w wojsku. Wyjechał ponownie za granicę, by wziąć udział w walce o wolność kolonii północnoamerykańskich.

Kościuszko miał 30 lat, gdy latem 1776 r. przyjechał do Ameryki. Przeszkolony we francuskiej szkole wojskowej (gdzie studiował inżynierię wojskową i artylerię) został przez Kongres amerykański mianowany pułkownikiem. Został zatrudniony w armii amerykańskiej, gdzie otrzymał pensję w wysokości 60 dolarów miesięcznie. Na polecenie generała Horatio Gatesa pojechał na północ, aby pokierować budową umocnień Fortu TICONDEROGA. Kościuszko uważał, że należy umocnić także Fort Diefiance lecz Amerykanie go zlekceważyli. Łagodne usposobienie i to, że był cudzoziemcem utrudniały mu kontakt z Amerykanami. " Kocham pokój i jeśli to możliwe, chcę być w dobrych stosunkach ze wszystkimi" - zwierzał się. Ponad miesiąc później brytyjskie armaty stanęły na szczycie Mount Defirance i obrońcom amerykańskim pozostał jedynie haniebny odwrót. Zamiast winić swych amerykańskich kolegów, Kościuszko zajął się powstrzymywaniem armii brytyjskiej. Jego ludzie tak regulowali rzeki, by uniemożliwić wrogowi przeprawy przez nie ( niszczyli mosty, ścinali setki drzew tarasując drogę). Już wkrótce Polak zatrudniał tysiąc osób. Budowali fortyfikacje w pobliżu Saratogi nad rzeką Hudson. Tu właśnie została całkowicie rozbita armia brytyjska dowodzona przez Johna Burgoyn'a. 17 października 1777 roku podpisano kapitulację armii brytyjskiej. Następnym zadaniem Kościuszki było budowanie twierdzy West Point. Polski inżynier miał zrobić wszystko, by powstająca tu twierdza była nie do zdobycia. Ponad dwa lata Kościuszko budował system fortów i redut. Potem Kościuszko został naczelnym inżynierem Armii Południowej. Polak wybierał miejsca pod obozy i pola bitewne. Kongres Kontynentalny, mimo wielu zasług Kościuszki, przyznał mu awans dopiero po wojnie. Kochany przez żołnierz, ceniony przez Waszyngtona, Franklina, Jeffersona, którego był przyjacielem, zakończył wojnę w stopniu generała, otrzymał obywatelstwo amerykańskie.

Powrócił do kraju świadom przeprowadzenia reform społecznych. Gdy uchwałą Sejmu Czteroletniego przystąpiono do reorganizacji armii, Kościuszko został do niej powołany w stopniu generała-majora.Wziął czynny udział w wojnie w 1792 r., walcząc pod dowództwem ks. Józefa Poniatowskiego. Wysławił się zwłaszcza w bitwie pod Dubienką. Niezwykle popularny wśród oficerów i żołnierzy. Po przystąpieniu króla do "Targowicy" podał się do dymisji, zabezpieczywszy najpierw podległych mu żołnierzy. W czasie spotkania za spiskowcami miał oświadczyć "Za samą szlachtę bić się nie będę", podkreślając przy tym, że walczy w obronie całego narodu. Zorganizował Powstanie Kościuszkowskie (24 marca 1794 r.), pierwszą zwycięską bitwę odniósł 4 kwietnia pod Racławicami. Większość teraz żyjących Amerykanów zna nazwisko Kościuszki, ale poza Polonią amerykańską, tylko garstka uczonych wie, jak wielką i jednocześnie romantyczną rolę odegrał on w amerykańskiej walce o niepodległość.